
Pika, niewielki ssak z rodziny królikowatych, zamieszkujący górskie tereny Ameryki Północnej i Azji, jest prawdziwym dziwakiem świata fauny. Pomimo podobieństwa do królika, piki są niezwykle specyficzne pod względem swoich przystosowań i sposobu życia. Ich zdolność przetrwania w trudnych warunkach górskich oraz nietypowe zachowania żywieniowe czynią je fascynującymi obiektami badań dla zoologów i miłośników natury.
Wygląd i budowa
Piki są stosunkowo małe, osiągając długość ciała od 15 do 25 cm. Ich futro jest gęste i miękkie, zazwyczaj w kolorze szaro-brązowym lub rdzawym, co pozwala im na skuteczne kamuflowanie się wśród skał i trawy alpejskiej. Mają krótkie nogi z dużymi stopami, przystosowanymi do poruszania się po stromych zboczach. Charakterystyczną cechą piki jest brak widocznych uszu, co czyni je wyjątkowo podobnymi do pluszaków.
Cecha | Opis |
---|---|
Długość ciała | 15-25 cm |
Masa ciała | 120-300 gramów |
Futro | Gęste, miękkie, szaro-brązowe lub rdzawe |
Uszy | Krótkie, prawie niewidoczne |
Noги | Krótkie, z dużymi stopami |
Środowisko i zasięg występowania
Piki preferują tereny górskie o skalistym podłożu i bujnej roślinności alpejskiej. Spotykane są na wysokościach od 2000 do 4500 m n.p.m., w zależności od regionu. Ich zasięg występowania obejmuje Amerykę Północną (od Alaski po Nowy Meksyk), a także Azję (od Syberii po Himalaje).
Tryb życia i zachowania
Piki prowadzą dzienny tryb życia, ale są aktywne głównie wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Są zwierzętami terytorialnymi, a ich terytoria obejmują zazwyczaj około 100 m². Wewnątrz tych terenów tworzą złożone systemy tuneli i komór, gdzie przechowują zapasy pokarmu na zimę.
Jednym z najbardziej niezwykłych zachowań piki jest “składowanie” kamieni. Zbierają one kamienie o różnych rozmiarach i ukladają je w stosy wokół swoich nor. Chociaż nie do końca wiadomo, jaki jest cel tej czynności, podejrzewa się, że służy ona jako forma komunikacji lub znakowania terytorium.
Ciekawostka: Piki są jednymi z niewielu ssaków, które potrafią przetrwać zimę bez hibernacji. Zamiast zapadać w sen zimowy, gromadzą ogromne ilości trawy, kwiatów i liści, tworząc imponujące “zapasy” w swoich norach.
Żywienie
Piki są roślinożercami i żywią się głównie trawami, ziołami, owocami i korzeniami. Latem zbierają i suszą rośliny, aby móc je spożywać zimą. Ich umiejętność “konserwowania” pożywienia jest niezwykła i dowodzi ich adaptacji do surowych warunków górskich.
Tabela pożywienia piki:
Typ pożywienia | Przykłady |
---|---|
Trawy | Kostrzewa, tymotka, kupławka |
Zioła | Rdest, wilczomłód, macierzanka |
Owoce | Jagody, maliny, borówki |
Korzenie | Marchew, pietruszka, burak |
Rozród
Sezon rozrodczy piki trwa od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Samice rodzą zwykle 2-6 młodych, które po 3-4 tygodniach stają się niezależne. Młode piki dorastają do rozmiaru dorosłych osobników w ciągu około roku.
Piki są fascynującymi zwierzętami o unikalnym wyglądzie i sposobie życia. Ich zdolność adaptacji do trudnych warunków górskich, nietypowe zachowania żywieniowe i skomplikowane systemy tuneli czynią je jednym z najbardziej interesujących ssaków na świecie.